Eerste indrukken van onze stages!
Door: Lynnia van Kempen
Blijf op de hoogte en volg Lynnia
07 April 2018 | Kenia, Kisumu
Woensdag 04-04-2018
Jambo!
Vandaag zijn we met de meiden bij onze nieuwe stageplaatsen in Kisumu wezen kijken. Het was zo ontzettend heftig om te zien! Eerst gingen we naar Mama Ngina, het weeshuis, waar ik de eerste 7 weken stage ga lopen. Toen we daar naartoe gingen met de tuktuk, kwamen we in een heel ander gedeelte van Kisumu. Een stuk armer leek het wel, onverharde weg en veel kraampjes langs de weg. Eenmaal aangekomen zag ik gelijk al dat het een stuk kleiner en minder mooi was dan ik had verwacht. Op de weinige plaatjes die ik gezien had zag het er heel anders uit. Er liepen wat kindjes buiten en er zaten zelfs wat kindjes buiten op het potje. We hebben kennis gemaakt met de ‘leidinggevende’ van Mama Ngina en met de andere medewerkers. In 1 lokaaltje gaf er een medewerkster les aan de kindjes en in een ander hokje waren er een paar vrouwen kleding aan het uitzoeken. de baby’s hebben we helaas niet gezien.
Na Mama Ngina zijn we naar het ziekenhuis ‘District’ gegaan en hebben daar een rondleiding gekregen van Keniaanse stagiaires. Hier gaan Kelly en Mirte stage lopen. Dit vond ik nog veel heftiger dan Mama Ngina. Het was niet een geheel gebouw, maar allemaal losse gebouwen op een compount. We hebben bij haast alle gebouwen gekeken. We moesten ons toen bij elk apart kantoortje van de gebouwtjes opnieuw voorstellen aan alle medewerkers, dus dat ken ik nu goed uit mijn hoofd, haha.
Eerst liepen we langs een gebouwtje waar alle mensen die HIV positief waren zaten te wachten op hun behandeling. We zijn daar niet binnen geweest. Daarna liepen we naar een gebouwtje waar we onszelf eerst voorstelden. Daarna zei de jongen die ons begeleidde dat we niet bang moesten zijn. Ik dacht, waarom bang? Ik ben niet bang voor het ziekenhuis…? Toen we binnen waren snapte ik wat hij bedoelde, we waren dus op de afdeling psychiatrie.. Daar kwam ik pas achter toen we met deze patiënten in dezelfde ruimte stonden. De patiënten kwamen direct op ons af, wilden ons aanraken, hadden beten in hun armen van zichzelf en anderen en ze hadden van die ziekenhuisjurkjes aan. Het was geen fijne ervaring en ik was blij dat we weer weggingen. Het was gewoon inhumaan hoe er met de patiënten van dit ziekenhuis wordt omgegaan..
Daarna zijn we nog bij de kinderafdeling wezen kijken, waar superoud apparatuur stond waar ze mee werkten. Het was heel heftig om die kinderen daar zo te zien liggen. Verder zijn we naar de kraamafdeling geweest, waar we bij de pasgeboren baby’tjes mochten kijken. Wisten jullie dat donkere mensen blank geboren worden!? Ik was echt verbaasd, hahaha. Dit was echt heel leuk om te zien, maar aan de andere kant van het gebouw waren vrouwen gewoon op de grond aan het bevallen en hadden haast alle pas bevallen vrouwen een katheter en een infuus. Dat is in Nederland ook al heel anders. Na de kraamafdeling zijn we nog bij de afdeling geweest waar de patiënten worden voorbereid op een operatie en waar ze na de operatie liggen. Dit was echt gek, omdat alle patiënten met allerlei verschillende ziekten gewoon bij elkaar in een ruimte liggen. Niet heel hygiënisch dus. Als laatst zijn we bij de operatiekamer geweest. We mochten niet binnen kijken, omdat ze met een keizersnede bezig waren, maar we zagen wel het kamertje ernaast. Daar zaten ze gewoon steriele gaasjes en verbandjes te vouwen, niet heel steriel dus. Ook liepen de dokters die bezig waren met de operatie gewoon naar ons toe om te praten met allemaal bloed op hun schorten, ook al niet heel hygiënisch…
’s avonds moesten we allemaal echt even bijkomen van alle indrukken die we gehad hebben. Het is allemaal zo anders dan in Nederland en daar moet je echt flexibel in zijn, anders kan je het gewoon niet aanzien en wil je je overal mee bemoeien, haha. We hebben dan ook bij Java avond gegeten, omdat we echt geen zin meer hadden om te koken. Het was superlekker!
Donderdag 05-04-2018
Vandaag hebben we onze eerste stagedag gehad. Het begon al heel gek, want toen we aankwamen was er niemand die ons opwachtte o.i.d. We moesten 9 uur aanwezig zijn, maar waren er al om half 9. Francis, de leidinggevende was er dus zelf nog niet. We zijn toen maar gewoon een zaal binnengelopen waar de kinderen aan het spelen waren. We hebben toen met de kinderen gespeeld, wat best ongemakkelijk was, omdat de meeste kinderen geen Engels kunnen spreken en we niet wisten wat de kinderen normaal voor spelletjes speelden. Om 9 uur zijn we dan ook naar Francis gegaan, die ons wat over de geschiedenis van Mama Ngina heeft verteld. Nadat hij ons had laten zien waar we onze tassen kwijt konden, gingen we weer terug naar zijn kantoor. Wij zaten tegenover hem en wachtten totdat hij weer verder ging met uitleg o.i.d. Maar in plaats daarvan ging hij de krant lezen voor ons neus, hahaha. We vroegen wat we moesten gaan doen, waarop hij antwoordde dat we maar gewoon met de kinderen moeten gaan spelen. Heel de dag heeft er niemand naar ons omgekeken, gevraagd of het ging of ons geholpen met iets. In de ochtend was het dan ook best moeilijk, omdat we echt niks hadden om mee te spelen en omdat de spelletjes die we wilden doen met de kinderen niet begrepen werden door de kindjes.
Met lunchtijd zijn we even naar huis gegaan om bij te komen. We wisten echt even niet hoe we dit 5 weken moesten gaan volhouden zo. Toen we klaar waren met de lunch hebben we van die stevige ballonnen meegenomen om mee te spelen. Daar hebben we de rest van de middag mee gespeeld. De kinderen vonden het geweldig en wij waren helemaal bezweet, ook geweldig dus. Verder hebben we nog een beetje gedanst met de meiden. Ook hebben ze ons haar gevlochten ( heerlijk! ) en ons zelfs gemasseerd, haha! Natuurlijk hebben wij hun ook even gemasseerd.
Uiteindelijk was het toch heel leuk geworden, dus daar waren we heel erg blij mee. Sarah kwam na stage nog even bij ons thuis om te vragen hoe het ging, dit was echt fijn. In de avond hebben we vissticks met een fruitsalade gegeten, hele goeie combinatie toch?
Vrijdag 06-04-2018
Wij hebben alweer weekend. We lopen maandag, dinsdag, woensdag en donderdag stage. Vandaag hebben we dus heerlijk gerelaxed. Dit hadden we ook echt wel even nodig om bij te komen van deze intensieve dagen. De zon scheen lekker, dus we hebben gezond bij het zwembad. ’s Avonds zijn we weer naar Dunga Hills gegaan om de zonsondergang te bekijken en een lekker hapje te eten. Ik heb een lekkere pizza salami met olijven op en een portie Ugali ( local food ) met z’n drieën. Het was supergezellig!
Dit waren weer 3 dagen uit het mooie Kenia!
Jambo!
Vandaag zijn we met de meiden bij onze nieuwe stageplaatsen in Kisumu wezen kijken. Het was zo ontzettend heftig om te zien! Eerst gingen we naar Mama Ngina, het weeshuis, waar ik de eerste 7 weken stage ga lopen. Toen we daar naartoe gingen met de tuktuk, kwamen we in een heel ander gedeelte van Kisumu. Een stuk armer leek het wel, onverharde weg en veel kraampjes langs de weg. Eenmaal aangekomen zag ik gelijk al dat het een stuk kleiner en minder mooi was dan ik had verwacht. Op de weinige plaatjes die ik gezien had zag het er heel anders uit. Er liepen wat kindjes buiten en er zaten zelfs wat kindjes buiten op het potje. We hebben kennis gemaakt met de ‘leidinggevende’ van Mama Ngina en met de andere medewerkers. In 1 lokaaltje gaf er een medewerkster les aan de kindjes en in een ander hokje waren er een paar vrouwen kleding aan het uitzoeken. de baby’s hebben we helaas niet gezien.
Na Mama Ngina zijn we naar het ziekenhuis ‘District’ gegaan en hebben daar een rondleiding gekregen van Keniaanse stagiaires. Hier gaan Kelly en Mirte stage lopen. Dit vond ik nog veel heftiger dan Mama Ngina. Het was niet een geheel gebouw, maar allemaal losse gebouwen op een compount. We hebben bij haast alle gebouwen gekeken. We moesten ons toen bij elk apart kantoortje van de gebouwtjes opnieuw voorstellen aan alle medewerkers, dus dat ken ik nu goed uit mijn hoofd, haha.
Eerst liepen we langs een gebouwtje waar alle mensen die HIV positief waren zaten te wachten op hun behandeling. We zijn daar niet binnen geweest. Daarna liepen we naar een gebouwtje waar we onszelf eerst voorstelden. Daarna zei de jongen die ons begeleidde dat we niet bang moesten zijn. Ik dacht, waarom bang? Ik ben niet bang voor het ziekenhuis…? Toen we binnen waren snapte ik wat hij bedoelde, we waren dus op de afdeling psychiatrie.. Daar kwam ik pas achter toen we met deze patiënten in dezelfde ruimte stonden. De patiënten kwamen direct op ons af, wilden ons aanraken, hadden beten in hun armen van zichzelf en anderen en ze hadden van die ziekenhuisjurkjes aan. Het was geen fijne ervaring en ik was blij dat we weer weggingen. Het was gewoon inhumaan hoe er met de patiënten van dit ziekenhuis wordt omgegaan..
Daarna zijn we nog bij de kinderafdeling wezen kijken, waar superoud apparatuur stond waar ze mee werkten. Het was heel heftig om die kinderen daar zo te zien liggen. Verder zijn we naar de kraamafdeling geweest, waar we bij de pasgeboren baby’tjes mochten kijken. Wisten jullie dat donkere mensen blank geboren worden!? Ik was echt verbaasd, hahaha. Dit was echt heel leuk om te zien, maar aan de andere kant van het gebouw waren vrouwen gewoon op de grond aan het bevallen en hadden haast alle pas bevallen vrouwen een katheter en een infuus. Dat is in Nederland ook al heel anders. Na de kraamafdeling zijn we nog bij de afdeling geweest waar de patiënten worden voorbereid op een operatie en waar ze na de operatie liggen. Dit was echt gek, omdat alle patiënten met allerlei verschillende ziekten gewoon bij elkaar in een ruimte liggen. Niet heel hygiënisch dus. Als laatst zijn we bij de operatiekamer geweest. We mochten niet binnen kijken, omdat ze met een keizersnede bezig waren, maar we zagen wel het kamertje ernaast. Daar zaten ze gewoon steriele gaasjes en verbandjes te vouwen, niet heel steriel dus. Ook liepen de dokters die bezig waren met de operatie gewoon naar ons toe om te praten met allemaal bloed op hun schorten, ook al niet heel hygiënisch…
’s avonds moesten we allemaal echt even bijkomen van alle indrukken die we gehad hebben. Het is allemaal zo anders dan in Nederland en daar moet je echt flexibel in zijn, anders kan je het gewoon niet aanzien en wil je je overal mee bemoeien, haha. We hebben dan ook bij Java avond gegeten, omdat we echt geen zin meer hadden om te koken. Het was superlekker!
Donderdag 05-04-2018
Vandaag hebben we onze eerste stagedag gehad. Het begon al heel gek, want toen we aankwamen was er niemand die ons opwachtte o.i.d. We moesten 9 uur aanwezig zijn, maar waren er al om half 9. Francis, de leidinggevende was er dus zelf nog niet. We zijn toen maar gewoon een zaal binnengelopen waar de kinderen aan het spelen waren. We hebben toen met de kinderen gespeeld, wat best ongemakkelijk was, omdat de meeste kinderen geen Engels kunnen spreken en we niet wisten wat de kinderen normaal voor spelletjes speelden. Om 9 uur zijn we dan ook naar Francis gegaan, die ons wat over de geschiedenis van Mama Ngina heeft verteld. Nadat hij ons had laten zien waar we onze tassen kwijt konden, gingen we weer terug naar zijn kantoor. Wij zaten tegenover hem en wachtten totdat hij weer verder ging met uitleg o.i.d. Maar in plaats daarvan ging hij de krant lezen voor ons neus, hahaha. We vroegen wat we moesten gaan doen, waarop hij antwoordde dat we maar gewoon met de kinderen moeten gaan spelen. Heel de dag heeft er niemand naar ons omgekeken, gevraagd of het ging of ons geholpen met iets. In de ochtend was het dan ook best moeilijk, omdat we echt niks hadden om mee te spelen en omdat de spelletjes die we wilden doen met de kinderen niet begrepen werden door de kindjes.
Met lunchtijd zijn we even naar huis gegaan om bij te komen. We wisten echt even niet hoe we dit 5 weken moesten gaan volhouden zo. Toen we klaar waren met de lunch hebben we van die stevige ballonnen meegenomen om mee te spelen. Daar hebben we de rest van de middag mee gespeeld. De kinderen vonden het geweldig en wij waren helemaal bezweet, ook geweldig dus. Verder hebben we nog een beetje gedanst met de meiden. Ook hebben ze ons haar gevlochten ( heerlijk! ) en ons zelfs gemasseerd, haha! Natuurlijk hebben wij hun ook even gemasseerd.
Uiteindelijk was het toch heel leuk geworden, dus daar waren we heel erg blij mee. Sarah kwam na stage nog even bij ons thuis om te vragen hoe het ging, dit was echt fijn. In de avond hebben we vissticks met een fruitsalade gegeten, hele goeie combinatie toch?
Vrijdag 06-04-2018
Wij hebben alweer weekend. We lopen maandag, dinsdag, woensdag en donderdag stage. Vandaag hebben we dus heerlijk gerelaxed. Dit hadden we ook echt wel even nodig om bij te komen van deze intensieve dagen. De zon scheen lekker, dus we hebben gezond bij het zwembad. ’s Avonds zijn we weer naar Dunga Hills gegaan om de zonsondergang te bekijken en een lekker hapje te eten. Ik heb een lekkere pizza salami met olijven op en een portie Ugali ( local food ) met z’n drieën. Het was supergezellig!
Dit waren weer 3 dagen uit het mooie Kenia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
