Eerste bevalling!
Door: Lynnia van Kempen
Blijf op de hoogte en volg Lynnia
04 Juni 2018 | Kenia, Rangala
Jambo!
Dinsdag, 29-05-2018
Vandaag heb ik weer met Mirte op de nursery room gestaan. Fred lag gelukkig heerlijk te slapen en bleek ook al een flesje te hebben gedronken. Na het wassen en de flesjes te hebben gegeven, zijn we met een baby’tje naar het ziekenhuisje gegaan die waarschijnlijk ziek was.
Toen we bij het ziekenhuisje waren, zeiden ze dat er een bevalling zou komen vandaag. We hebben toen bij Babyhome gevraagd of we daar naartoe mochten en dat was goed. We hebben toen thuis wat gegeten en omgekleed. Uiteindelijk werden we steeds maar niet gebeld en zijn we zelf naar het ziekenhuisje toegegaan. Daar bleek dat er wel een bevalling was, maar dat ze een ingreep moesten doen die ze daar niet konden doen, dus dat de patiënt naar een ander ziekenhuis zou gaan. Helaas!
Woensdag, 30-05-2018
Vandaag hebben Mirte en ik de hele dag bij Babyhome stage gelopen. We zijn met een paar zieke baby’tjes naar het ziekenhuisje gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Verder was de dag erg rustig en is er niet veel bijzonders gebeurd.
Donderdag, 31-05-2018
Vandaag zijn we haast de hele ochtend met sister in gesprek geweest over donaties en papieren die moesten worden getekend. We hebben besproken wat er nog nodig is in Babyhome en wat wij daar zouden kunnen betekenen met het donatiegeld.
’s Avonds/’s nachts was het EINDELIJK zover. Ik heb een bevalling gezien! Het was zo bijzonder dat ik het eigenlijk niet kan omschrijven. De mevrouw die aan het bevallen was, was alleen. Dat is hier normaal. De mannen en familie komen later pas of zien het kind als de vrouw weer zelf thuis is gekomen. Verder was er alleen een ‘dokter’ of verpleegkundige of iets dergelijks. Uiteindelijk waren we dus met z’n vieren, Mirte was ook mee.
Het ging allemaal vrij snel. De weeën kwamen heel snel sneller achter elkaar. Ik heb vooral geholpen met de mevrouw over haar rug en buik te wrijven, haar hand vast te houden en af en toe haar hoofd te deppen met een nat doekje. Verder heb ik goed gekeken wat de dokter allemaal deed. Hij legde ook goed uit wat hij deed, dat was erg interessant! Het ging alleen zeker niet zoals het in Nederland zou gaan. Hij gaf haar een knip terwijl ze niet eens een volle wee had ( ze schreeuwde toen alles bij elkaar ) en bij het hechten leek het alsof alles in de knoop zat en hij het zelf ook niet meer snapte.
.
Tijdens de bevalling is Mirte een aantal keer naar buiten gelopen omdat ze zich niet lekker voelde. Ze was heel de dag al niet fit. Ik heb dus ook af en toe bij Mirte gekeken en haar geholpen nadat ze had overgegeven. De dokter dacht dat het kwam door de bevalling, maar dat was zeker niet het geval, want Mirte heeft al heel veel bevallingen gezien op haar vorige stage in Kenia.
Ik mocht het baby’tje wegen: 3 kilo. Mirte en ik hebben haar allebei een pakje gegeven, waar de moeder Ruth heel erg blij mee was. Ze wist nog geen naam voor de baby, maar uiteindelijk was ze er toch uit: Valerie. Zo bijzonder!
Vrijdag, 01-06-2018
Vandaag gingen we weer terug naar Kisumu. Mirte en ik waren nog best moe, omdat we niet veel slaap hadden gehad. In de avond zijn we mee uit eten genomen door 2 docenten van het Kellebeek die langs kwamen voor 10 dagen. Na het eten zijn we nog uit geweest. Het was erg gezellig met alle meiden bij elkaar. Mirte voelde zich alleen nog steeds echt niet goed en Tamar had ook last van haar gekneusde rib, dus toen zijn we iets eerder weggegaan. Ondanks dat Mirte zich echt niet goed voelde, hebben we erg gelachen. Daar zat ze dan met haar zakje en fles water voor de wc..
Zaterdag, 02-06-2018
Vandaag ben ik met Mirte mee gegaan naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ze een infectie had en kreeg medicatie. Eigenlijk zouden we vandaag weer terug gaan naar Rangala, maar omdat we niet zeker wisten hoe het met Mirte zou gaan, bleven we in Kisumu. Weer bij Millicent thuis hebben we de hele middag geslapen en de andere meiden hebben buiten gezeten. ’s Avonds ging Evelien uit met de meiden die in Kisumu zitten. Tamar, Mirte en ik bleven thuis. We hebben alle 3 films gekeken. Daarna hebben Mirte en ik alsnog tot 12 uur gekletst en zijn toen weer in slaap gevallen.
Zondag, 03-06-2018
Vandaag gingen we dan toch terug naar Rangala. We hebben in de ochtend boodschappen gedaan en hebben toen weer 2 uren in de hobbelbus gezeten. Eenmaal in Rangala hebben we niet zoveel meer gedaan. Ik heb de tassen uitgepakt en een film gekeken, daarna opgefrist en lekker geslapen.
Tot de volgende blog maar weer!
Dinsdag, 29-05-2018
Vandaag heb ik weer met Mirte op de nursery room gestaan. Fred lag gelukkig heerlijk te slapen en bleek ook al een flesje te hebben gedronken. Na het wassen en de flesjes te hebben gegeven, zijn we met een baby’tje naar het ziekenhuisje gegaan die waarschijnlijk ziek was.
Toen we bij het ziekenhuisje waren, zeiden ze dat er een bevalling zou komen vandaag. We hebben toen bij Babyhome gevraagd of we daar naartoe mochten en dat was goed. We hebben toen thuis wat gegeten en omgekleed. Uiteindelijk werden we steeds maar niet gebeld en zijn we zelf naar het ziekenhuisje toegegaan. Daar bleek dat er wel een bevalling was, maar dat ze een ingreep moesten doen die ze daar niet konden doen, dus dat de patiënt naar een ander ziekenhuis zou gaan. Helaas!
Woensdag, 30-05-2018
Vandaag hebben Mirte en ik de hele dag bij Babyhome stage gelopen. We zijn met een paar zieke baby’tjes naar het ziekenhuisje gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Verder was de dag erg rustig en is er niet veel bijzonders gebeurd.
Donderdag, 31-05-2018
Vandaag zijn we haast de hele ochtend met sister in gesprek geweest over donaties en papieren die moesten worden getekend. We hebben besproken wat er nog nodig is in Babyhome en wat wij daar zouden kunnen betekenen met het donatiegeld.
’s Avonds/’s nachts was het EINDELIJK zover. Ik heb een bevalling gezien! Het was zo bijzonder dat ik het eigenlijk niet kan omschrijven. De mevrouw die aan het bevallen was, was alleen. Dat is hier normaal. De mannen en familie komen later pas of zien het kind als de vrouw weer zelf thuis is gekomen. Verder was er alleen een ‘dokter’ of verpleegkundige of iets dergelijks. Uiteindelijk waren we dus met z’n vieren, Mirte was ook mee.
Het ging allemaal vrij snel. De weeën kwamen heel snel sneller achter elkaar. Ik heb vooral geholpen met de mevrouw over haar rug en buik te wrijven, haar hand vast te houden en af en toe haar hoofd te deppen met een nat doekje. Verder heb ik goed gekeken wat de dokter allemaal deed. Hij legde ook goed uit wat hij deed, dat was erg interessant! Het ging alleen zeker niet zoals het in Nederland zou gaan. Hij gaf haar een knip terwijl ze niet eens een volle wee had ( ze schreeuwde toen alles bij elkaar ) en bij het hechten leek het alsof alles in de knoop zat en hij het zelf ook niet meer snapte.
.
Tijdens de bevalling is Mirte een aantal keer naar buiten gelopen omdat ze zich niet lekker voelde. Ze was heel de dag al niet fit. Ik heb dus ook af en toe bij Mirte gekeken en haar geholpen nadat ze had overgegeven. De dokter dacht dat het kwam door de bevalling, maar dat was zeker niet het geval, want Mirte heeft al heel veel bevallingen gezien op haar vorige stage in Kenia.
Ik mocht het baby’tje wegen: 3 kilo. Mirte en ik hebben haar allebei een pakje gegeven, waar de moeder Ruth heel erg blij mee was. Ze wist nog geen naam voor de baby, maar uiteindelijk was ze er toch uit: Valerie. Zo bijzonder!
Vrijdag, 01-06-2018
Vandaag gingen we weer terug naar Kisumu. Mirte en ik waren nog best moe, omdat we niet veel slaap hadden gehad. In de avond zijn we mee uit eten genomen door 2 docenten van het Kellebeek die langs kwamen voor 10 dagen. Na het eten zijn we nog uit geweest. Het was erg gezellig met alle meiden bij elkaar. Mirte voelde zich alleen nog steeds echt niet goed en Tamar had ook last van haar gekneusde rib, dus toen zijn we iets eerder weggegaan. Ondanks dat Mirte zich echt niet goed voelde, hebben we erg gelachen. Daar zat ze dan met haar zakje en fles water voor de wc..
Zaterdag, 02-06-2018
Vandaag ben ik met Mirte mee gegaan naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ze een infectie had en kreeg medicatie. Eigenlijk zouden we vandaag weer terug gaan naar Rangala, maar omdat we niet zeker wisten hoe het met Mirte zou gaan, bleven we in Kisumu. Weer bij Millicent thuis hebben we de hele middag geslapen en de andere meiden hebben buiten gezeten. ’s Avonds ging Evelien uit met de meiden die in Kisumu zitten. Tamar, Mirte en ik bleven thuis. We hebben alle 3 films gekeken. Daarna hebben Mirte en ik alsnog tot 12 uur gekletst en zijn toen weer in slaap gevallen.
Zondag, 03-06-2018
Vandaag gingen we dan toch terug naar Rangala. We hebben in de ochtend boodschappen gedaan en hebben toen weer 2 uren in de hobbelbus gezeten. Eenmaal in Rangala hebben we niet zoveel meer gedaan. Ik heb de tassen uitgepakt en een film gekeken, daarna opgefrist en lekker geslapen.
Tot de volgende blog maar weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
